Prithi is als een tropische regenbui…...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Corine
31 Mei 2010 | Sri Lanka, Wattala
Begonnen na een enorme vloedgolf die de hele wereld op zijn kop zette, zo is Prithi in mijn leven gekomen.
Daarna is het als een zon blijven schijnen in mij.
De tropische regenbuien zijn er nu ik dit schrijf op Prithi, maar waren er ook in mijn leven door Prithi.
Lachende gezichten, tevreden kinderen en akka’s en dat door hele kleine dingen, dingen die bij ons zo normaal zijn. Een klein bruin handje in jouw grote witte hand, een knuffel en een vrolijke lach. Maar ook gewoon een kleine blik van een kind dat niet met woorden kan zeggen wat hij wil. Gelukkig is deze taal internationaal.
Zien dat zelfredzaamheid van mensen met een beperking op Anandapura groter is dan van de meeste cliënten bij ons thuis. ..
Ook wij kunnen van hen leren!
Zij leerden mij om anders in mijn leven en werk te staan, blij te zijn met de kleine dingen die ons leven ons biedt… Nog meer te kijken naar wat je hebt en niet jaloers te zijn op wat anderen hebben.
Twee benen op de grond, een glimlach in mijn hart en een groot gevoel van zelfwaardering.
Dat zijn toch de dingen die je als mens nodig hebt?
Zien dat een kind van de straat wordt gebracht en nu zien dat hij op Cotagala heeft leren schrijven.
Voor eens en altijd heeft Prithipura een plaatsje in mijn hart veroverd en bijgedragen aan wie ik nu ben en vooral mag zijn!
Mijn dank hiervoor is groot en deze zesde keer in Sri Lanka zal dan ook zeker niet mijn laatste zijn!
Corine van Dongen
Daarna is het als een zon blijven schijnen in mij.
De tropische regenbuien zijn er nu ik dit schrijf op Prithi, maar waren er ook in mijn leven door Prithi.
Lachende gezichten, tevreden kinderen en akka’s en dat door hele kleine dingen, dingen die bij ons zo normaal zijn. Een klein bruin handje in jouw grote witte hand, een knuffel en een vrolijke lach. Maar ook gewoon een kleine blik van een kind dat niet met woorden kan zeggen wat hij wil. Gelukkig is deze taal internationaal.
Zien dat zelfredzaamheid van mensen met een beperking op Anandapura groter is dan van de meeste cliënten bij ons thuis. ..
Ook wij kunnen van hen leren!
Zij leerden mij om anders in mijn leven en werk te staan, blij te zijn met de kleine dingen die ons leven ons biedt… Nog meer te kijken naar wat je hebt en niet jaloers te zijn op wat anderen hebben.
Twee benen op de grond, een glimlach in mijn hart en een groot gevoel van zelfwaardering.
Dat zijn toch de dingen die je als mens nodig hebt?
Zien dat een kind van de straat wordt gebracht en nu zien dat hij op Cotagala heeft leren schrijven.
Voor eens en altijd heeft Prithipura een plaatsje in mijn hart veroverd en bijgedragen aan wie ik nu ben en vooral mag zijn!
Mijn dank hiervoor is groot en deze zesde keer in Sri Lanka zal dan ook zeker niet mijn laatste zijn!
Corine van Dongen
-
01 Juni 2010 - 16:47
Miriam:
Gelukkig weer veilig thuis,welkom in ons eigen landje.
Ik hoor of zie je gauw een keer groeten Miriam. -
01 Juni 2010 - 20:38
Tini:
Lieve Lieve Corine!
Wat heb ik genoten van jou verslagen ik had soms het gevoel dat ik er bij was,vooral het laatste wat heb je dat mooi verwoord nu begrijk nog beter wat Sir Lanka voor jou betekend.
Verder wens ik jou heel veel succes en plezier in je werk bij de Twern.
Liefs Tini -
03 Juni 2010 - 07:27
Frans:
Knap,in een paar mooie zinnen je ervaring en levensverhaal op kunnen schrijven!
Heel goed wat het met je doet,hou vol Corine want je bent weer terug in de harde en verdorven maatschappij!
Succes met alles!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
