Ik ga weer naar mijn thuis, maar niet alleen...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Corine
03 Mei 2011 | Nederland, Tilburg
Onderstaande schreef ik een jaar geleden...
Prithi is als een tropische regenbui…...
Begonnen na een enorme vloedgolf die de hele wereld op zijn kop zette, zo is Prithi in mijn leven gekomen.
Daarna is het als een zon blijven schijnen in mij.
De tropische regenbuien zijn er nu ik dit schrijf op Prithi, maar waren er ook in mijn leven door Prithi.
Lachende gezichten, tevreden kinderen en akka’s en dat door hele kleine dingen, dingen die bij ons zo normaal zijn. Een klein bruin handje in jouw grote witte hand, een knuffel en een vrolijke lach. Maar ook gewoon een kleine blik van een kind dat niet met woorden kan zeggen wat hij wil. Gelukkig is deze taal internationaal.
Zien dat zelfredzaamheid van mensen met een beperking op Anandapura groter is dan van de meeste cliënten bij ons thuis. ..
Ook wij kunnen van hen leren!
Zij leerden mij om anders in mijn leven en werk te staan, blij te zijn met de kleine dingen die ons leven ons biedt… Nog meer te kijken naar wat je hebt en niet jaloers te zijn op wat anderen hebben.
Twee benen op de grond, een glimlach in mijn hart en een groot gevoel van zelfwaardering.
Dat zijn toch de dingen die je als mens nodig hebt?
Zien dat een kind van de straat wordt gebracht en nu zien dat hij op Cotagala heeft leren schrijven.
Voor eens en altijd heeft Prithipura een plaatsje in mijn hart veroverd en bijgedragen aan wie ik nu ben en vooral mag zijn!
Mijn dank hiervoor is groot en deze zesde keer in Sri Lanka zal dan ook zeker niet mijn laatste zijn!
En inderdaad vorig jaar was niet de laatste keer. Over vier weken vertrek ik weer naar mijn tweede thuis. En deze keer ga ik niet alleen, maar gaat John met mij mee. Ik ga hem deelgenoot maken van mijn andere leven, zodat hij nog meer te weten komt wie ik ben en waarom ik zo graag vrijwilligerswerk doe.
We gaan samen een gedeelte vrijwilligerswerk doen, maar natuurlijk ook genieten van de cultuur, het strand en elkaar. Niet alleen ik heb er veel zin in, maar John ziet er ook erg naar uit en wil graag zijn steentje bijdragen. We hebben iedereen in ons mailbestand een bedelmail gestuurd en inmiddels hebben we al wat bij elkaar verzameld om weer goede dingen mee te gaan doen.
Heb je onze bedelmail niet ontvangen en wil je ons (de mensen in Sri Lanka)toch helpen, mail dan een van ons en we laten je weten hoe je ons kunt helpen.
Voor iedereen die nu al iets heeft gedaan, HEEL ERG DANK JE WEL!!!!!
Vanaf nu zullen we deze site gaan bijhouden en hopen dat je ons volgt.
Lieve groet,
Corine en John
Prithi is als een tropische regenbui…...
Begonnen na een enorme vloedgolf die de hele wereld op zijn kop zette, zo is Prithi in mijn leven gekomen.
Daarna is het als een zon blijven schijnen in mij.
De tropische regenbuien zijn er nu ik dit schrijf op Prithi, maar waren er ook in mijn leven door Prithi.
Lachende gezichten, tevreden kinderen en akka’s en dat door hele kleine dingen, dingen die bij ons zo normaal zijn. Een klein bruin handje in jouw grote witte hand, een knuffel en een vrolijke lach. Maar ook gewoon een kleine blik van een kind dat niet met woorden kan zeggen wat hij wil. Gelukkig is deze taal internationaal.
Zien dat zelfredzaamheid van mensen met een beperking op Anandapura groter is dan van de meeste cliënten bij ons thuis. ..
Ook wij kunnen van hen leren!
Zij leerden mij om anders in mijn leven en werk te staan, blij te zijn met de kleine dingen die ons leven ons biedt… Nog meer te kijken naar wat je hebt en niet jaloers te zijn op wat anderen hebben.
Twee benen op de grond, een glimlach in mijn hart en een groot gevoel van zelfwaardering.
Dat zijn toch de dingen die je als mens nodig hebt?
Zien dat een kind van de straat wordt gebracht en nu zien dat hij op Cotagala heeft leren schrijven.
Voor eens en altijd heeft Prithipura een plaatsje in mijn hart veroverd en bijgedragen aan wie ik nu ben en vooral mag zijn!
Mijn dank hiervoor is groot en deze zesde keer in Sri Lanka zal dan ook zeker niet mijn laatste zijn!
En inderdaad vorig jaar was niet de laatste keer. Over vier weken vertrek ik weer naar mijn tweede thuis. En deze keer ga ik niet alleen, maar gaat John met mij mee. Ik ga hem deelgenoot maken van mijn andere leven, zodat hij nog meer te weten komt wie ik ben en waarom ik zo graag vrijwilligerswerk doe.
We gaan samen een gedeelte vrijwilligerswerk doen, maar natuurlijk ook genieten van de cultuur, het strand en elkaar. Niet alleen ik heb er veel zin in, maar John ziet er ook erg naar uit en wil graag zijn steentje bijdragen. We hebben iedereen in ons mailbestand een bedelmail gestuurd en inmiddels hebben we al wat bij elkaar verzameld om weer goede dingen mee te gaan doen.
Heb je onze bedelmail niet ontvangen en wil je ons (de mensen in Sri Lanka)toch helpen, mail dan een van ons en we laten je weten hoe je ons kunt helpen.
Voor iedereen die nu al iets heeft gedaan, HEEL ERG DANK JE WEL!!!!!
Vanaf nu zullen we deze site gaan bijhouden en hopen dat je ons volgt.
Lieve groet,
Corine en John
-
04 Mei 2011 - 12:24
Betty:
hoi corine
leuk om dit samen te doen
geniet er van en ik wil graag bij houden waar je bent ik vind dat leuk om te lezen
als ik jou niet meer zie veel plezier en kijk goed uit \gr betty -
04 Mei 2011 - 14:37
Miriam:
Natuurlijk gaan we jullie volgen,altijd mooi en aangrijpend die verhalen,tot gauw .Succes op jullie reis.
Miriam Johan -
09 Mei 2011 - 10:35
Moniek:
Hey, heb geen "bedelmail"ontvangen maar wil graag sponsoren, laat even weten hoe.
En ik zal jullie weer met plezier volgen, geniet van het werk en van elkaar!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
