Zonder agenda...

Ik zou nog verder vertellen over hoe ik mijn dagen hier slijt. Op de eerste plaats zijn ze veel te kort voor dat wat ik allemaal wil doen en wat er op mijn pad komt. En tweede is er geen dag te plannen, want alles gaat toch anders dan dat je op de agenda had. En dat is nou net heerlijk hier, geen tijdsdruk, laat maar komen zoals het komt. Zouden wij ook eens moeten doen….
Zaterdagochtend ben ik lekker om 5.30 uur opgestaan en ben gaan helpen met de kindjes eten geven, wassen en aankleden en niet te vergeten de groep poetsen. Dit was al lang geleden en ik ben naast mijn sponsorsdingen ook wel wat fysieke hulp verschuldigd voor mijn verblijf op Prithi en als er weinig akka’s zijn dan is het gemakkelijk…af en toe een ochtend heel hard meewerken en lekker zweten.
Manon zou die middag komen en had toch niets beters te doen en zeg nou zelf zo’n lachend kindje op de vroege zaterdagmorgen is lekker wakker worden. Na mijn eigen ontbijt heb ik David zijn haren geknipt, ik heb dit drie jaar geleden voor het eerst gedaan en sindsdien is het vaste prik als ik kom alleen leek het wel of hij het de laatste negen maanden niet meer had geknipt dus het viel niet mee, maar op het resultaat was hij heel trots en ik eigenlijk ook wel. David knippen betekende wel dat ik meteen de vraag kreeg om komende zaterdag van een hele groep alle kindjes te doen, dus dat wordt een lekker klussie. Ik vind dat knippen over het algemeen niet zo erg, maar als je zo zweet en al die haren plakken overal aan je vast en je ziet dan ook nog hun hoofdbewoners over je arm gaan, dan vraag ik me wel af of dit nou echt is waar ik mijn voldoening uithaal… Maar na een schrobbeurt onder de douche en een stuk of wat lekkere korte koppies is het antwoord volmondig:”JA!”
Zaterdagmiddag zijn we maar eens heerlijk gaan relaxen langs het zwembad, per slot van rekening heb ik toch vakantie. Het was zaterdag volle maan en zoals ik eerder schreef is het in mei een bijzondere omdat Boeddha is geboren en gestorven en ze vieren dat hier door het maken van heel veel lampionnen en het uitdelen van eten. We zijn daarom ’s avonds met de akka’s eerst naar de tempel gegaan en daarna richting Colombo om de lampionnen te kijken. Overal onderweg staan dan kraampjes met mensen die eten of drinken uitdelen en we zijn dan ook diverse keren gestopt om zo ons avondmaal bij elkaar te scharrelen. Het betrof een variatie van rijst met curry tot nescafe en van ijs tot een of andere minder lekkere bonendrap die volgens mij ook enigszins aangebrand smaakte, maar ach je mag een gegeven paard niet in de bek kijken.. We waren tegen 23 uur terug en dat betekende dus weer een avond laat naar bed.
Gelukkig voor de zondag ook niet veel bijzonders gepland, behalve een beetje winkelen in Colombo en hier en daar wat helpen op de groep en ’s avonds uit eten. Nog een relaxed dagje dus.
Maandagochtend met een aantal kindjes op Prithi gezwommen, het was heerlijk weer en als je een waterhoofd hebt van een kilo of zes zoals Daham hebt, is het wel eens lekker als je dat niet voelt omdat je in het water ligt… Terwijl ik in het zwembad ben, wordt ik geroepen omdat er een van de kinderen uit haar rolstoel is gevallen en een enorme scheur boven haar ooglid heeft of ik even wil kijken. Mijn EHBO-kitje opgespoord en zwaluwstaarten aangelegd en verzocht om naar dokter te gaan. Nee hoor, hoeft niet, jij hebt het mooi dicht gemaakt dus komt wel goed…Tsja het blijft Sri Lanka en dus leg je je hierbij neer, als ik er niet was geweest was het toch ook zo gegaan. Een uur later komen er allerlei mensen op bezoek waaronder toevallig de dokter, haar toch maar even te kijken en ook zij besloot niet te hechten omdat het moeilijk was en zei dat ik mooie zwaluwstaartjes had gemaakt….Hoop maar dat het een beetje goed geneest…
In de middag zijn we met een echt stampvolle trein ( je kent de beelden misschien wel, buiten hangende mensen) vertrokken naar Galle. Het is een treinreis van ongeveer drie uur en ik had geluk, ik kon naast iemand zitten in plaats van een kind. Maar wat doe je dan, niet het kind drie uur laten staan, dus dat neem je op schoot, lekker warm en goed voor je Singhalese taalontwikkeling.
’s Avonds nog even bij Manon haar huis gekeken en toen ingechecked in hetzelfde guesthouse als vorige week, De Blije Banaan.
Dinsdagochtend weer vroeg dag, samen met Manon op de scooter naar Metta Daycarecenter om te kijken wat ik daar kan doen. Ik heb uiteindelijk wat kinderen geobserveerd om te kijken in hoeverre we denken dat ze zich kunnen ontwikkelen en waarmee we ze kunnen stimuleren. Ben ruim een uur bezig geweest met een jongetje met Down, gecombineerd met autisme. Tenminste, daar zijn we van overtuigd en aangezien hier artsen geen echte diagnoses stellen op dit gebied, hebben we dit zelf maar gedaan. Hij reageerde zoals verwacht op diverse spelletjes en vond de dingen die ik hem aanbood wel leuk nadat hij eerst ze van onder tot boven bekeken en uitgetest had.
Aan het eind van de middag zelf nog maar even naar de kapper geweest die me probeerde af te zetten omdat hij dacht dat ik geen Singhalees sprak, maar helaas dat spreek ik wel wat dus toch betekende dat ik voor slecht €2,90 ben geknipt en gewassen.
Gisteravond nog op visite geweest bij vrienden en vanochtend weer vroeg dag op weg naar Boossa. Hier aangekomen, bleek de openingsceremonie van het gerenoveerde speciaal onderwijs klasje te zijn en dus een superochtend gehad met alle rituelen zoals lintje doorknippen, offeren, bidden en melk overkoken gehad. Als er hier iets nieuws is, dan laten ze op een houtvuurtje melk overkoken om te zorgen dat het geluk brengt, hiernaast wordt er gebeden en bloemen en wierrook geofferd aan Boeddha. Erg leuk om te zien en mee te maken. Tijdens deze ceremonie kwam het zweet bij mij overal vandaan zodat ik heb besloten om hen een ventilator cadeau te geven, dit is zelfs voor een Sri Lankaan geen temperatuur om in te verblijven. De juffen heel erg blij en wij dus op pad om de ventilator te kopen en nog wat andere spullen. Bij terugkomst mensen heel blij en ik blij dat ik dit namens mijn vrienden en mezelf mag doen.
Dikke dankbare kus van mij!