Weer terug in Sri Lanka

In mijn laatste verslag schreef ik dat we aan het wachten waren op een email met ons treinticket. We hadden namelijk een aantal treintickets geboekt omdat we niet nog eens het risico wilden lopen dat we geen plaats zouden hebben.
De eerste twee dagen in India hebben we doorgebracht in Chennai. Een grote en heel warme stad met erg veel druk verkeer.We hebben hier rond gekeken en wilden een kijkje nemen bij de filmstudio's. Daar aangekomen konden we slechts een glimp zien omdat er vanwege een brand geen kijkers welkom waren. Dus maar weer op pad om een rondleiding te doen in de grootste rechtbank van de wereld. We konden er wel in,maar er werden geen rondleidingen gegeven. Dus toen maar weer naar buiten. Lekker langs allerlei kleine shopjes gewandeld en naar een grote sarishop om voor wat Sri Lankanen sari's te kopen.Dat is best moeilijk met een winkel van drie verdiepingen vol. Ik draag geen Sari, maar was bijna geneigd er een te kopen omdat ze zo'n mooie kleuren hadden.
Zaterdag wilden we met met de bus naar Mammalapuram aan het strand, maar geen enkele bus leek daarnaar toe te gaan of ons mee te willen nemen dat we uiteindelijk maar een riksjaw (zelfde als Tuktuk in Sri Lanka) hebben genomen. Daar aangekomen hebben we een tempel bekeken en dus bedacht wat we gingen doen als alternatieve route.
Hierdoor moesten we zondagochtend al om 4.15 uur opstaan om op tijd te zijn voor de trein naar Mysore. En dat was geloof ik zo'n beetje waar ik met mijn eerste verslag vanuit India was gebleven.
We gingen met een AC trein en dit hadden we nog niet eerder gedaan. Het lijkt op de trein in Nederland, maar dan met Airconditioning. En ze voorzien je van een krant, eten en drinken. Zoveel dat je het niet eens allemaal op kunt en ook niet alles wat wij echt lekker vonden. Na deze koude treinrit zijn we in Mysore op pad gegaan voor een hotel. Dit werd het eerste hotel in onze Indiareizen met een goed matras, maar met een gat in de grond als toilet. Maar ja als je nodig moet maakt het niet zoveel uit waar je het laat.
We hebben in Mysore een paleis bekeken en daarna hebben we allerlei kleine straatjes doorgelopen om een beetje het gewone leven te zien. "s Avonds zou het paleis mooi verlicht worden, dat is alleen op zondag dus we hadden geluk. Het was heel sprookjesachtig, maar beoordeel dat maar zelf op de foto's.
Dinsdag zijn we in Mysore naar de Chamundihilltempel gegaan boven op een berg. We gingen naar boven met de bus en daarna via duizend onelijke treden naar beneden. In de tempel hebben we wat bloemen en natuurlijk geld geofferd waarna we een mooie Hindoeistische stip op ons hoofd kregen en een armbandje (als je maar betaalt).
Omdat Mysore bekend staat om zijn zijde, wilden we graag naar een zijdefabriek, de rondleiding moesten we zelf doen. We konden in de fabriek rondlopen en iedere keer was er wel een werknemer die in zijn beste Engels probeerde uit te leggen wat ze deden. Het was mooi om te zien, maar helaas is dat alleen opgeslagen in mijn geheugen, want we mochten er niet fotograferen. Dezelfde dag zijn we ook nog in een Sandalwoodfabriek geweest voor een rondleiding. Daar was wel iemand die ons rondleidde, maar de fabriek was niet in werking omdat ze op nieuw hout zaten te wachten. Manon en ik vonden het er erg stil uitzien en twijfelde enigzins of dat dit verhaal wel klopte of dat het gewoon een stilstaande fabriek was.
Aan het eind van deze dag zijn we met de trein naar Bangalore gegaan. We hadden een sleeperclasstrein wat betekent dat je er ook in kunt slapen, maar overdag is het gewoon zitten. Deze keer was het niet echt gewoon, want zelfs onze geresveerde stoel moesten we delen met andere mensen en het was heel erg druk, te druk. En dan moet je weten dat er ook nog steeds mensen door het gangpad heen komen om van alles te verkopen.
Bangalore is een hele grote en redelijk moderne stad met heel veel shoppingmalls en we hebben dan ook heerlijk winkels gekeken. Natuurlijk hebben we wat dingen gekocht, maar dat staat niet in verhouding met de hele dag die we gewinkeld hebben. Wat ook leuk is aan Bangalore is dat ze er heel veel koffieshops hebben. Nee niet om te blowen, maar om lekkere verschillende koffie's te drinken. Dat hebben we dus ook een aantal keer gedaan.
In Bangalore woont een nichtje van de familie van Prithipura en dus hadden we voor woensdag afgesproken om samen iets leuks te gaan doen en om haar kamer te gaan bekijken. De kamer bekijken is er echter niet van gekomen omdat ze in een hostel woont dat gerund wordt door nonnen. Dat betekent dat er strenge regels gelden en je bijvoorbeeld geen bezoekers op je kamer mag laten en nog veel meer. Nadat we een stukje van haar hostel hadden gezien zijn we samen met Buddhini naar haar school geweest om te kijken en daarna op safari. We dachten dat het erg leuk zou zijn, maar de Beekse Bergen zijn minstens zo mooi. Wel was er gelegenheid om in de bus,waar wij als blanken een ereplaats kregen, heel dichtbij te komen en mooie fot's te maken. Ook de chauffeur wilde steeds mijn camera om fot's te maken, jammergenoeg had hij er niet zoveel verstand van en heb ik de meeste kunnen wissen. Zelf heb ik er nog wel gemaakt en die kunnen jullie zien.
Op woensdagavond zou onze trein pas om 23.45 uur vertrekken en wij wilden graag Buddhini mee uit eten nemen, maar na een heel gesprek met de verantwoordelijke non kregen we geen toestemming om haar mee te nemen. Dus hebben we gevraagd of we daar mochten eten, dat was wel een hele foute vraag want er werd ons medegedeeld dat er na zes uur geen bezoekers mochten zijn en dat het inmiddels al wel tien over zes was. De boodschap was voor ons duidelijk en we zijn vertrokken naar een .....
shoppingmall. Niet om te winkelen, maar om iets te eten en ook maar meteen onze haren te laten knippen. Het was een moderne kapper, dus het is wel gelukt vind ik zelf.
Op het station in Bangalore moesten we nog even wachten op de trein en dat is geen straf. Er zijn altijd wel mensen die met je komen kletsen en verder is er van alles te zien.
In de trein waren de mensen toen we binnenkwamen niet zo spraakzaam, de meeste sliepen namelijk al. Helaas lag er ook al iemand in ons bed en moesten we ze wakker maken om er uit te gaan. Dit is voor ons niet fijn, maar zij maken er geen punt van en staan op en vertrekken. In India is het zo dat als je met de trein gaat je kunt reserveren of niet. Als je niet reserveert zoek je gewoon een lege plaats totdat er iemand komt die hem claimt. Het is zelfs zo dat mensen in de trein een zakdoek op de stoel leggen om te laten zien dat er al iemand zit. Andere reizigers accepteren dat en zullen daar dan ook niet gaan zitten.
De nacht in de trein was best leuk om mee te maken, ik heb best redelijk geslapen en daarnaast heb ik me afgevraagd waarom er geen verbod is op snurken in de slaaptrein..
Ik heb dus maar met mijn muziek in mijn oren een tukje gedaan en ondanks dat kon ik het gesnurk van mijn buurvrouw nog horen.
Donderdagochtend vroeg waren we weer in Chennai, waar ons vliegtuig om 10.30 uur zou vertrekken. Zou vertrekken, want we waren op die tijd in het vliegtuig, maar dat maakte nogal vreemde geluiden. Het gevolg was dat we naar een reparatieplaats taxieden en daar gerepareerd moesten worden. Dus daar zaten we dan in een ijskoud vliegtuig te wachten totdat we zouden gaan. Om 14 uur was het eindelijk zover en om 16 uur waren we weer terug op Priti.
Gisteravond nog lekker gegeten bij de familie in hun huis en foto's gekeken. Vandaag weer aan de slag met de snoezel, maar dat verloopt nu niet echt vlotjes omdat ik op lijm aan het wachten ben die met de post moet komen. Het is vandaag volle maan en dat is hier Poyaday en een vrije dag voor iedereen, dus ook voor de post.
We kijken wel wat we al kunnen doen.
In ieder geval hoop ik vanavond nog naar de tempel te gaan.
Tot van de week en veel plezier met de foto's!