Overal schilderen...

Op het balkon bij de vrijwilligers en op de gezichten van de kinderen op Anandapura.
Dinsdag heb ik een dagje meegwerkt op een van de groepen. Het was erg leuk omdat het de groep was waar ik in 2005 ben gestart. Er zijn wel wat kinderen doorgeschoven naar een andere groep, maar een groot gedeelte is er nog wel. Het is leuk om te zien dat de akka's dan ook blij zijn als je de kinderen eten geeft die moeilijk eten en waar de andere vrijwilligers dus niet voor kiezen. Geef mij maar een slechte eter, des te beter voel ik me als ik het voor elkaar heb dat alles opgaat. Een bordje kost dan wel meer dan een half uur en het is het principe een hapje erin en anderhalf er weer uit. Ik zal de precieze details besparen, maar het geeft wel voldoening als dat bordje leeg is en je ook nog een lach van dat kind krijgt. Verder die dag tussentijds op ons balkon de muur opnieuw wit geschilderd. Iedereen had er van alles opgeschreven terwijl er bij de oplevering van dit gedeelte afgesproken was dat dit niet meer mocht. Ik heb nu de muur opnieuw gelatexed en in het midden een schoolbord gemaakt zodat iedereen daarop kan kladderen. Alleen nu moet ik de andere muur ook nog doen want die ziet nu wel erg vies ten opzichte van de net geschilderde.
En toen was mijn dinsdag alweer voorbij, de dagen vliegen hier. Van de ene kant goed omdat het betekent dat ik het naar mijn zin heb, van de andere kant zo lijken twee maanden straks niets. Mede daarom ben ik nu toch maar wat plannen aan het maken zodat ik ook doe wat ik echt wil doen.
Gisteren ben ik vroeg in de ochtend met de bus naar Anandapura gegaan om daar de laatste schooldag voor nieuwjaar mee te vieren. Toen ik aankwam wisten de kinderen nog niet dat ik weer hier was en reageerde superenthousiast. Ik kwam met de tuk tuk het terrein op en de chauffeur keek een beetje van : "Waar ben ik nu terecht gekomen, allemaal gehandicapten." Ik stapte uit en had meteen een stuk of tien kids om mijn nek hangen die allemaal tegelijk tegen me aan begonnen te kletsen, te knuffelen en te kussen, de chauffeur maakte toen de opmerking:"Ik geloof dat ze toch wel leuk zijn en ik denk ook blij met je komst." Nu maar hopen dat hij dit ook tegen anderen zegt, dan krijgen we hier ook nog integratie, al zou acceptatie al heel wat zijn.
Ik had chocola meegenomen voor allemaal en tijdens het uitdelen werd ik door een van de kinderen van achteren beroofd van mijn tasje. Ik schrok me rot, ik had het namelijk niet verwacht al wist ik dat het kon gebeuren. Ik dus achter hem aan en in mijn beste Singalees zien dat ik mijn tasje met chocola terug kreeg. Nou met veel inspanning en zweet van het rennen is het gelukt en had de rest ook nog iets lekkers. Na de thee mocht ik weer schilderen, deze keer alleen geen muur maar de gezichten van de kinderen. Nu ben ik geen echte kunstenaar, maar iedereen vond het mooi en had ik dus een rij met een stuk of tien wachtenden. Beetje lullig voor de akka die ook aan het schmincken was en niemand meer had zitten...
Rond half drie ben ik naar Negombo gegaan en daar nog een beetje rondgelopen voor ik weer met de bus terug naar Prithi ging. Ik wilde graag een klein nieuw tasje kopen zodat als ik een dagje wegga ik niet mijn hele rugzak mee hoef te nemen. Nu is het niet zo dat ik geen tasjes heb, maar ik neem die nooit mee naar hier. Ze zijn hier zo voordelig dat ik er steeds een koop en die vervolgens wel mee naar huis neem. Dus als er iemand een tasje zoekt, ik moet binnenkort eens uitverkoop gaan houden denk ik.
Na de busrit die helaas ongeveer twee uur duurde in een benauwde zweterige bus ben ik het laatste stukje met de tuk tuk gegaan. Ik dacht dat is sneller dan de rest ook met de bus, maar niets was minder waar. De tuk tuk chauffeur was een automonteur die wel even iets bij wilde verdienen en mij eerst meenam naar zijn garage om die te laten zien en daarna onderweg een heel zeurverhaal op te hangen dat hij wel naar Nederland wil, maar geen geld had enzovoort. Hij vroeg vervolgens of ik hem niet kon helpen en wilde mijn adres en telefoonnummer. Ik heb hem mijn niet-bestaande telefoonnummer gegeven en was blij dat ik thuis was.
Na het eten ben ik nog mijn eerste les geweest en ik kan je zeggen makkelijk is anders, maar bij oefening tien snapte ik er al wel een klein beetje van. Vandaag om vijf uur weer les en vanochtend mijn huiswerk gemaakt en woorden geoefend. Vanmiddag een heerlijke massage gehad...hmmm vakantie!
Het plan voor komend weekend is om met Rozemarie (andere ned. vrijwilliger)naar het strand te gaan. Nu even rondsurfen op internet voor een ticket naar India en Jaffna (Tamilgebied).
Plannen genoeg, nu zien dat ik ze in de tijd stop.

Groetjes een plannende Europeaan in Sri Lanka